استان مازندران در کنار استان های شمالی کشور تا قبل از جدا شدن گرگان از این استان یکی از بزرگترین استان کشور محسوب می شد،استانی که در هشت سال دفاع مقدس با لشکر ۲۵ کربلا و سرداران و شهیدان با وفایش در منطقه های عملیاتی خوش درخشید.این استان اگر چه با وجود مشکلات اشتغال و تامین منابع مختلف نخبگان زیادی به جامعه معرفی کرد اما این مشکلات و حتی موفقیت ها پشت منابع طبیعی و زیبایی های کم نظیر این استان پنهان مانده است.طوری که همواره مسئولین کشوری در قبال این استان موضعی فعالی نداشته و همواره با استناد به سرسبزی و منابع طبیعی این استان و همچنین با اشاره به افتخارات این استان در همه عرصه ها ازبررسی و تلاش برای حل مشکلات و محرومیت های این استان گریخته اند.
در راس این ظلم خاموش به استان مظلوم مازندران، شهرستان بهشهر قرار دارد که حتی سیل اخیر و ویران کننده این شهر هم نتوانست مسئولین کشوری را از خواب بیدار کند.از مظلومیت های این شهرستان و مردم آن می توان به مصادره نام طلبه و مجاهد شهید بزرگ بهشهر یعنی عبدالکریم هاشمی نژاد ومیانکاله بهشهر تا تعطیلی تحمیلی کارخانه چیت سازی این شهر و بیکار کردن بیش از ۲۰۰۰ کارگر زحمت کش وعملا خواباندن اقتصاد این شهر و حتی استان اشاره کرد.همه بر این آمر مشرفیم که سیل اخیر بهشهر از بلایای طبیعی محسوب شده و در این مطلب به جز ملامت چند مسئول محلی آن هم به دلیل عدم نظارت و جلوگیری از قطع بی رویه درختان,اشخاص دیگری را نمی شود ملامت کرداما می شود برای مسئولین کشوری شدیدا متاسف بود که حتی یک نفر از آنها با گذشت بیش از ۴۸ ساعت از بروز این سیل بی سابقه در بهشهر و مرگ 8 تن از همشهریان عزیز بنده,حتی یک تاسف و تسلیت خشک و خالی را هم برای قربانیان این حادثه ارسال نکردند.بنده باید خطاب به مسئولین اجرایی کشور بگویم،آقایان مسئول! ما انتظار نداریم که در کشور به علت مرگ 8 تن از مردم بهشهر،عزای عمومی اعلام کنید و قید سفرهای خود را بزنید و برای پیگیری و حل مشکل مردم به این شهر سفر کنید و برنامه های شاد و عادی رسانه ملی را به علت فوت و مفقود شدن همشهریان مظلوممان تعطیل کنید اما از شما این انتظار می رود که در کنار دعواهای سیاسی و غیر سیاسی خود ذره ای به فکر هموطنان داغدارو مصدوم خود باشید و برای کاهش فقط ذره ای از داغ دل آنها حداقل تاسف خود رااعلام کنید و از شعر:

بنی آدم اعضای یک پیکرند/ که در آفرینش ز یک گوهرند
چوعضوی به درد آورد روزگار / دگر عضو ها را نماند قرار 
تو کز محنت دیگران بی غمی / نشاید که نامت نهند آدمی

فقط با نصب تابلو در اتاق ریاست خود استفاده ابزاری نداشته باشید.حداقل پیش وجدان خود فرقی بین مردم بهشهر با مردم یک مرکز استان و یا مردم پایتخت قائل نشوید تا بتوانید در صورت بروز حوادث این چنینی به یاری مردم بشتابید.از مسئولین اجرایی کشور می پرسم اگر خدایی نکرده در پایتخت چنین حادثه ای رخ می داد چه می کردید؟(سیلی که در ابتدای سال به مترو تهران فقط خسارت مالی وارد کرد و خوشبختانه تلفات جانی نداشت،چقدر برای رفع مشکلات آن تلاش کردید؟ و رسانه ها از تلاش شما نوشتند؟)به مردم بهشهر نه،اما حداقل به وجدان خود پاسخگو باشید که چرا تا به حال و با گذشت بیش از 48 ساعت از جاری شدن چنین سیلی، برای مردم بهشهر کاری که نکردید هیچ حتی رسما اظهار تاسف هم نکردید.
امیدواریم مسئولین اجرایی کشور در کنار رصد اخباری نظیر حضور فلان نماینده مسئله دار سازمان ملل در کشور اخبار خسارت جانی و مالی سیل بهشهر را دنبال کنند و بدانند که این سیل در کنار کشته شدن چند تن از همشهریانمان باعث مجروحیت ۳۵ تن دیگر و باعث خسارت به هزار و ۶۰۰ واحد مسکونی و ۳۰۰ خودرو شده است و انشعاب گاز و آب ۳۰۰ واحد مسکونی را قطع کرده است.
در پایان باز هم به همه همشهریان داغدار و مظلومم تسلیت عرض نموده و از خداوند بزرگ برای همه آنها طلب صبر و شکیبایی طلب می کنم و امیدوارم که عرق شرم بر پیشانی مسئولین کشوری جاری شود و حداقل در شب سوم این عزیزان سفر کرده با ذکر فاتحه ای برای شادی روح آن مرحومین،از بازماندگان این حادثه دلجویی کنند.

مهدی مهدیان